پذیرش قرق مراتع، مورد مطالعه بهره¬برداران مراتع بزداغی استان خراسان شمالی

قرق مراتع یک ابزار مدیریتی مهم در حفاظت و احیای مراتع است. با انجام قرق می¬توان وضعیت و گرایش مراتع را بهبود بخشید و ظرفیت آن را افزایش داد. قرق مراتع از نظر مدت زمان شامل قرق کوتاه¬مدت، میان¬مدت و بلند¬مدت می¬گردد. قرق کوتاه¬مدت و میان¬مدت با هدف تجدید حیات طبیعی و استقرار گونه¬های گیاهی خوشخوراک و قرق بلند¬مدت با هدف حفظ ذخایر ژنتیکی، پایش روند توالی وتواتر مرتع و آموزش مرتعداران ایجاد می¬گردند. مطالعه حاضر به مقایسه پذیرش قرق بلند-مدت و قرق کوتاه¬مدت از سوی بهره¬برداران (دامداران) مراتع بزداغی شهرستان آشخانه استان خراسان شمالی پرداخته است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام گردید و در آن60 نفر از دامداران مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان می-دهد میزان پذیرش قرق بلند¬مدت در حدّ کم تا متوسط قابل ارزیابی است. از این نظر، میزان پذیرش قرق کوتاه¬مدت در حدّ زیاد تا خیلی¬زیاد است. از دلایل مخالفت دامداران با قرق بلندمدت می¬توان به کمبود علوفه برای دام، کمبود مرتع برای چرا و کمبود زمین برای کشاورزی اشاره کرد. از نظر بهره¬برداران مراتع هنگامی باید قرق بلند مدت انجام شود که کمبود علوفه ناشی از آن¬ جبران شود؛ دولت زمین¬های کشاورزی واقع در ارتفاعات را جهت کشت آزاد کند و یا در ازای قرق مراتع، زمین¬های دیگری را برای کشاورزی در اختیار آن¬ها قرار دهد و یا وام¬های کم¬بهره به آنان داده شود.